🐘 Prośbą O Przepustka Z Zakładu Karnego

Przepustka 149. Cytat: Napisał/a grafryb Czyli wg mnie to nieprawda bo art 140kkw mówi że skazany ma obowiazek bezzwłocznego zgloszenia sie do jednostki policji wlasciwej terytorialnie dla miejsca jego przebywania w czasie przepustki.
Jednym z podstawowych celów kary jest resocjalizacja skazanego. Ma to zapobiec powrotowi osoby skazanej do popełniania przestępstw. Ustawodawca przyjął założenie, że właściwe przygotowanie skazanych do zwolnienia z zakładów karnych może wywierać istotny wpływ na efekty wykonania kary, może je zwiększać lub przeciwnie może je niekiedy wręcz unicestwiać. Czas w jakim skazany domagać się może pomocy związanej z jego zwolnieniem z zakładu karnegoOkres do 6 miesięcy przed przewidywanym warunkowym zwolnieniem lub przed wykonaniem kary stanowi, w miarę potrzeby, czas niezbędny na przygotowanie skazanego do życia po zwolnieniu, zwłaszcza dla nawiązania kontaktu z kuratorem sądowym lub podmiotami, o których mowa w art. 38 § 1 (stowarzyszenia, fundacje, organizacje, których celem jest realizacja zadań określonych w kodeksie karnym wykonawczym, jak również kościoły i inne związki wyznaniowe oraz osoby godne zaufania). Okres ten ustala, za zgodą skazanego, komisja okresie przygotowania do zwolnienia skazany powinien, jeżeli jest to możliwe odbywać karę w zakładzie karnym położonym najbliżej przyszłego miejsca zamieszkania. Forma pomocy skazanemu przed jego zwolnieniem z zakładu karnego Skazanemu można zezwolić na opuszczenie zakładu karnego, łącznie na czas do 14 dni, zwłaszcza w celu podejmowania starań o uzyskanie po zwolnieniu odpowiednich możliwości zamieszkania i pracy. Zezwolenie na opuszczenie zakładu można przyznać skazanemu, którego postawa w czasie odbywania kary uzasadnia przypuszczenie, że w czasie pobytu poza zakładem karnym będzie przestrzegał porządku prawnego. Zezwolenia udziela dyrektor zakładu skazana korzystająca z omawianego powyżej uprawnienia pamiętać musi o obowiązkach jakie nakłada na niego kodeks karny wykonawczy. Przede wszystkim ma on obowiązek bezzwłocznego zgłoszenia się do jednostki Policji, właściwej terytorialnie dla miejsca jego przebywania w okresie korzystania z zezwolenia, w celu potwierdzenia miejsca pobytu. Skazany korzystający z zezwoleń, w każdym przypadku zmiany miejsca pobytu ma obowiązek bezzwłocznego zgłoszenia się do jednostki Policji właściwej terytorialnie dla nowego miejsca jego przebywania. Przedstawionego katalogu obowiązków skazanego nie można uważać za zamknięty. Ponieważ zawsze dyrektor zakładu karnego może zobowiązać skazanego do określonego zachowania się. Zobacz: Wzory pism w sprawach karnychSkazany wychodzący na wolność jeżeli przewiduje trudności ze znalezieniem pracy lub mieszkania ma prawo żądać doraźnej pomocy. Śródki finansowe udzielane zwalnianym skazanym pochodzą z Funduszu Pomocy Postpenitencjarnej. Skazany, przed zwolnieniem z zakładu karnego, ma prawo zwrócić się do sądu penitencjarnego z wnioskiem o zastosowanie względem niego dozoru sądowego kuratora zawodowego, zwłaszcza jeśli oczekujące go warunki życia po zwolnieniu z zakładu karnego mogą mu utrudniać społeczną readaptację. Skazanemu oddanemu pod dozór i wypełniającemu nałożone na niego obowiązki zapewnia się w miarę możliwości tymczasowe zakwaterowanie i udziela pomocy w otrzymaniu zatrudnienia w miejscach oraz instytucjach wskazanych przez sądowego kuratora zawodowego. Przedstawianą instytucję ilustruje treść wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 29 października 2008 r. W orzeczeniu tym Sąd stwierdza, że „Oddanie skazanego pod dozór na mocy art. 167 kodeksu karnego wykonawczego stanowi swoisty kontrakt, na mocy którego skazany zobowiązuje się poddać temu dozorowi i obowiązkom nałożonym przez sąd, a w zamian za to może liczyć na pomoc w otrzymaniu zatrudnienia i tymczasowego zakwaterowania” (II AKzw 820/8).Dozór Czas trwania dozoru, o którym jest mowa powyżej nie może przekraczać 2 lat. Czasu tego nie określa się z góry. Poddanie pod dozór następuje w następstwie wydania postanowienia. Może go sprawować jedynie kurator sądowy. Sąd penitencjarny może orzec o zaniechaniu dozoru, jeżeli skazany nie przestrzega poleceń sądowego kuratora zawodowego lub nie wykonuje nałożonych serwis: Sprawy karnePomoc dla skazanego po opuszczeniu zakładu karnegoPomoc dla skazanego opuszczającego zakład karny obejmuje także troskę państwa o jego zdrowie. Skazany wymagający leczenia otrzymuje skierowanie do lekarza specjalisty lub do szpitala, jeżeli takie są wskazania lekarskie oraz wyniki wykonanych badań diagnostycznych niezbędnych dla dalszego postępowania leczniczego lub diagnostycznego. Jeżeli osoba zwolniona z zakładu karnego wymaga leczenia szpitalnego, a jej stan zdrowia nie pozwala na przeniesienie do publicznego zakładu opieki zdrowotnej, pozostaje ona na leczeniu w zakładzie karnym do czasu, gdy jej stan zdrowia pozwoli na takie przeniesienie. Leczenie może być prowadzone, jeżeli osoba zwolniona wyraża zgodę na jego kontynuację w zakładzie karnym, co powinno być potwierdzone jej podpisem w indywidualnej dokumentacji medycznej. W razie niemożności wyrażenia tej zgody przez osobę zwolnioną, decyzję o pozostawieniu jej na leczeniu w zakładzie karnym podejmuje dyrektor zakładu karnego na wniosek serwis: WięziennictwoJeżeli zwalniany skazany niezdolny jest z powodów zdrowotnych do samodzielnego powrotu do miejsca zameldowania lub miejsca przebywania bez zameldowania, administracja zakładu karnego jest obowiązana w okresie poprzedzającym zwolnienie nawiązać kontakt z rodziną, osobą bliską lub wskazaną przez skazanego inną osobą i powiadomić ją o terminie zwolnienia. W wypadku gdy działania administracji zakładu karnego okazały się bezskuteczne, administracja zakładu karnego jest obowiązana udzielić zwolnionemu pomocy w udaniu się do miejsca zameldowania lub miejsca przebywania bez zameldowania lub też publicznego zakładu opieki zdrowotnej. • państwa wykonania orzeczenia, do którego skazany będzie wydalony po odbyciu kary lub zwolnieniu z zakładu karnego na podstawie prawomocnej decyzji o wydaleniu, • państwa wykonania orzeczenia, do którego skazany zbiegł z obawy przed toczącym się w Polsce postępowaniem karnym lub obowiązkiem odbycia orzeczonej kary. przepustka z zakładu karnego Pytanie z dnia 23 kwietnia 2019 Witam czy jest taka możliwość żeby partner dostał przepustki z zakładu karnego na weekendy z racji takiej że urodziło nam się dziecko...?? Bo słyszałam o czymś takim. I jaki musi wniosek złożyć?? Dzień dobry, w tym celu nalezy złożyć wniosek o przepustkę okolicznościową (tzw. przepustka losowa) do dyrektora zakładu. Pozdrawiam, adw. Agata Paplińska Wysłano podziękowanie do {[ success_thanks_name ]} {[ e ]} Czy uznajesz odpowiedź za pomocną? {[ total_votes ? getRating() : 0 ]}% uznało tę odpowiedź za pomocną ({[ total_votes ]} głosów) Podziękowałeś prawnikowi {[ e ]} Wysłaliśmy znajomemu Twoją rekomendację Chcę dodać odpowiedź Jeśli jesteś prawnikiem zaloguj się by odpowiedzieć temu klientowi Jeśli Ty zadałeś to pytanie, możesz kontynuować kontakt z tym prawnikiem poprzez e-mail, który od nas otrzymałeś. Nie znalazłeś wyżej odpowiedzi na swój problem?
Odbywanie kary w systemie dozoru elektronicznego polega na tym, że skazany ma obowiązek przebywać w mieszkaniu ustalonym przez sąd jako miejsce wykonywania kary, a może je opuszczać tylko w ściśle określonych godzinach ustalonych w postanowieniu sądu, oraz w ściśle określonym celu np. wykonywania pracy. Zachowanie skazanego jest
Tymczasowe aresztowanie ma na celu znaczne utrudnienie kontaktowania się aresztowanego z osobami poza aresztem śledczym. Nie jest jednak tak, że tymczasowo aresztowany nie ma prawa do spotkania się w areszcie z osobami najbliższymi pozostającymi na wolności. Członkowie rodziny aresztowanego/ej mogą uzyskać widzenie z taką osobą co najmniej raz w miesiącu. Również inne osoby spoza kręgu rodziny tymczasowo aresztowanego. Sąd, prokurator i wniosek Warunkiem, po spełnieniu którego funkcjonariusze aresztu śledczego umożliwią kontakt rodziny czy to innej osoby z tymczasowo aresztowanym jest uzyskanie zgody organu do dyspozycji którego osadzony pozostaje. Z reguły we wstępnych fazach postępowania przygotowawczego (tuż po aresztowaniu) organem tym jest prokurator, natomiast po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu zgodę na widzenie udziela sąd rozpoznający sprawę. Aby uzyskać zgodę na widzenie z tymczasowo aresztowanym należy złożyć na piśmie wniosek odpowiednio do prokuratora lub sądu. We wniosku należy podać imię i nazwisko oraz adres osoby, która z widzenia z aresztowanym chce skorzystać, a także rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz stopień pokrewieństwa. Poczytaj też jak uniknąć tymczasowego aresztowania >> Niepełnoletnie dzieci tymczasowo aresztowanego mogą również uzyskać widzenie, przy czym wniosek o wyrażenie zgody na widzenie w ich imieniu składa opiekun prawny, a widzenie dzieci poniżej 15 roku życia z aresztowanym musi odbywać się w obecności opiekuna prawnego, innej osoby najbliższej lub w razie ich braku przy obecności funkcjonariusza służby więziennej wyznaczonego przez dyrektora aresztu śledczego. W tym wypadku należy pamiętać, że każda osoba chcąca się spotkać z tymczasowo aresztowanym musi uzyskać odrębną zgodę na widzenie organu, do dyspozycji którego aresztowany pozostaje. Zatem opiekun prawny składając wniosek o widzenie w imieniu dziecka, powinien złożyć równolegle drugi wniosek obejmujący wyrażenie zgody na widzenie dla siebie. Zgoda na widzenie i jej odmowa Zarządzenie o zgodzie na widzenie z reguły przewiduje termin, w którym może zostać wykorzystane /jest to co do zasady 1 miesiąc/. Po upływie tego terminu należy ponowić wniosek. Odmowa udzielenia zgody na widzenie z tymczasowo aresztowanym może zostać zaskarżona – w przypadku, gdy odmawia prokurator zażalenie kieruje się do prokuratora nadrzędnego, a gdy odmawia sąd do tego sądu, wówczas inny sędzia niż odmawiający rozpozna zażalenie na odmowę. Każdy areszt śledczy ma swój regulamin, w którym określone są zasady widzeń. Z reguły widzenia odbywają się w specjalnie do tego przystosowanych pomieszczeniach uniemożliwiających bezpośredni kontakt z tymczasowo aresztowanym. Każdy areszt śledczy wyznacza dni, w których odbywać się mogą widzenia z tymczasowo aresztowanym – z reguły są to dwa dni w tygodniu i dodatkowo dni ustawowo wolne od pracy. Widzenia odbywają się w określonych godzinach, a czas widzeń jest ograniczony do maksymalnie 60 minut. Tytułem przykładu w areszcie śledczym w Bielsku-Białej widzenia odbywają się w wtorki, piątki i dni ustawowo wolne od pracy w godzinach pomiędzy 8:00 a 16:00. Wniosek o widzenie z aresztowanym wraz ze zgodą organu, do dyspozycji którego aresztowany pozostaje składa się w dniu widzenia od godziny 7:15. Wejście na widzenie następuje według kolejności przyjętych wniosków i zarządzeń, na podstawie wydanych numerów. W pierwszej kolejności widzeń udziela się (1) kobietom w zaawansowanej ciąży, (2) osobom dorosłym będącym rodzicami lub opiekunami prawnymi z dziećmi do lat 3, (3) niepełnosprawnym ze znaczną dysfunkcją ruchową, (4) osobom powyżej 75 roku życia. Na teren aresztu śledczego nie zostaną wpuszczone osoby nie posiadające ważnego dokumentu potwierdzającego tożsamość (dowód osobisty, legitymacja służbowa, dowód tożsamości cudzoziemca, dokumenty paszportowe, prawo jazdy), a także osoby będące pod wpływem alkoholu bądź innych środków odurzających. Zabrania się wnoszenia na teren jednostki: alkoholu, środków odurzających lub psychotropowych, albo innych niedozwolonych i niebezpiecznych przedmiotów. W przypadku nieodpowiedniego zachowania naruszającego zasady obowiązujące w trakcie widzeń, widzenie może zostać przerwane lub zakończone przed czasem. Kontakt bezpośredni z tymczasowo aresztowanym Jak wspomniałem widzenia odbywają się w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z tymczasowo aresztowanym. Istnieje jednak możliwość innej formy kontaktu – jeżeli wyrazi na to zgodę prokurator lub sąd. W tym celu należy we wniosku o wyrażenie zgody na widzenia z tymczasowo aresztowanym zaznaczyć, że zależy nam na możliwości bezpośredniego kontaktu z aresztowanym. Wówczas aresztowany będzie mógł zjeść lub wypić artykuły spożywcze zakupione w kantynie podczas widzenia. Poczytaj o warunkach zastosowania tymczasowego aresztowania >> Opisane powyżej zasady widzeń z aresztowanym w większości nie są stosowane przy kontakcie aresztowanego z jego lub jej adwokatem. Zasadniczo obrońca ma nieskrępowaną możliwość kontaktowania się ze swoim klientem, jakkolwiek również musi uzyskać zgodę organu, do dyspozycji którego aresztowany pozostaje. Różnica jest taka, że w praktyce adwokat zawsze taką zgodę uzyska i nie stosują się do niego ograniczenia dni, w których widzenia się odbywają, a także czasu przewidzianego na widzenie. Nie mają tu również zastosowania ograniczenia w zakresie bezpośredniości kontaktowania się z aresztowanym, a samo widzenie nie powinno być utrwalane i monitorowane przez funkcjonariuszy służby więziennej. Szczegóły tej tematyki poruszę w kolejnym wpisie. Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu: tel.: +48 604 199 306e-mail: ms@ Po opuszczeniu w marcu 2018 roku zakładu karnego zamieszkał z pokrzywdzonymi – choć zakaz miał go obowiązywać przez sześć lat od dnia opuszczenia więzienia po pierwszym wyroku. To spowodowało, że kurator sądowy zawiadomił prokuraturę o złamaniu zakazu zbliżania się do córki i jej matki.
Kodeks karny wykonawczy ( stanowi w art. 102, iż skazany ma prawo w szczególności do utrzymywania więzi z rodziną i innymi osobami bliskimi. Skazanemu należy umożliwiać utrzymywanie więzi przede wszystkim z rodziną i innymi osobami bliskimi przez widzenia, korespondencję, rozmowy telefoniczne, paczki i przekazy pieniężne, a w uzasadnionych wypadkach, za zgodą dyrektora zakładu karnego, również przez inne środki łączności, oraz ułatwiać utrzymywanie kontaktów z podmiotami, o których mowa w art. 38 § 1 (art. 105 § 1 Oznacza to, iż ma Pani prawo spotkać się z narzeczonym w trakcie odbywania przez niego kary pozbawienia wolności. Ponieważ na stałe zamieszkuje Pani poza granicami kraju i wyjątkowo przyjeżdża Pani do Polski, mogą Państwo – a dokładnie rzecz ujmując narzeczony – starać się o uzyskanie zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego na okres Pani pobytu. W tym celu Pani narzeczony winien złożyć wniosek do sądu penitencjarnego, właściwego ze względu na miejsce położenia zakładu karnego, o zezwolenie na opuszczenie zakładu karnego. Wniosek taki składa się w oparciu o art. 141 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego. Jak stanowi ww. przepis: „Art. 141. § 1. Dyrektor zakładu karnego może udzielić skazanemu zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego pod konwojem funkcjonariusza Służby Więziennej, osoby godnej zaufania lub samodzielnie, na czas nieprzekraczający 5 dni, w celu odwiedzenia poważnie chorego członka rodziny, uczestnictwa w pogrzebie członka rodziny oraz w innych wypadkach szczególnie ważnych dla skazanego”. Narzeczony winien argumentować, iż zachodzą szczególnie ważne dla niego wypadki, tj. wizyta Pani, niewidzianej od kilku miesięcy, krótki czas Pani pobytu w Polsce oraz pierwsza możliwość kontaktu z rodziną od chwili osadzenia w ZK. Uzasadniając swoją prośbę, narzeczony może podnosić, iż do tej pory nie był przez nikogo odwiedzany, a jego opinia w ZK jest bardzo dobra, był wielokrotnie nagradzany, nie jest członkiem subkultur. Do wniosku proszę załączyć kopię Pani biletu powrotnego. Muszą Państwo jednak pamiętać, iż tego rodzaju przepustka nie może być dłuższa niż 5 dni i po niej narzeczony musi stawić się ponownie w zakładzie. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .
8 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (dalej ETPC), w 2011 r. znowelizowano art. 141a § 1 k.k.w. Obecnie stanowi on, iż dyrektor zakładu karnego może udzielić skazanemu zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego pod konwojem funkcjonariusza Służby Więziennej, osoby
Przepis art. 141a § 1 Kodeksu karnego wykonawczego daje skazanemu możliwość na opuszczenie zakładu karnego z powodu zaistnienia szczególnych okoliczności. Zezwalania na opuszczenie zakładu karnego udziela jego dyrektor. Zezwolenie może zostać udzielone na okres nieprzekraczający 5 dni. Skazany może opuścić zakład karny: pod konwojem Funkcjonariusza Służby Więziennej; pod kontrolą osoby godnej zaufania; samodzielnie. Zwolnienie zostaje udzielone skazanemu w celu odwiedzenia poważnie chorego członka rodziny; uczestnictwa w pogrzebie członka rodziny oraz w innych wypadkach szczególnie ważnych dla skazanego. Przed udzieleniem zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego, wychowawca obligatoryjnie sporządza prognozę kryminologiczno-społeczną. W sytuacjach wymagających bardzo szybkiego wydania decyzji, prognoza ta nie musi mieć pełnego zakresu. Może ona zostać zawężona do najistotniejszych i niezbędnych elementów. Decyzja o odmowie udzielenia takiego zezwolenia może zostać zaskarżona przez skazanego do sądu penitencjarnego. Podstawa prawna: ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy ( z 2020 r. poz. 523). Bartosz Piech Prawnik specjalizujący się w prawie korporacyjnym oraz prawie zamówień publicznych. Zaznaczył, że o tym, czy ktoś może wyjść z zakładu karnego, czy otrzymuje przepustkę, decyduje całe grono specjalistów, a o wysokości wyroków decyduje sąd. W linku do listu jest informacja: „…nie mam w czym wyjść (ubrania) spodnie, buty nr 42, mam 170 cm (wzrostu), szczupły, kurtka itp.” Pakiet różańcowy do pana Adama już poszedł. Niestety, nie ma ubrań w takim rozmiarze, także nie od razu mogę odpisać… Jestem po kilkuset kilometrach a maili w kolejce mam 1100 do odpisania :-0 więc proszę wybaczyć opóźnienia. Pan Adam ma jeszcze kilka miesięcy odsiadki, ale pewnie podstawowa odzież mu się przyda. Te dane musza wystarczyć: 170 wzrostu, szczupła budowa ciała, numer buta 42, przydadzą się może papcie albo lekkie obuwie do więzienia. Na pewno przyda się bielizna, dosłownie podstawy, bez szaleństw. Jeśli ktoś chce zaangazować się i pomóc, proszę napisać na kontakt@ Wtedy ustalimy, jak wysłać bez podawania danych p. Adama tutaj. 58. Artykuł 105a Kodeksu zawiera dalsze szczegóły dotyczące organizacji widzeń, niezależnie od typu zakładu karnego. Widzenia z osobami niebędącymi członkami rodziny skazanego mogą odbywać się wyłącznie za zezwoleniem dyrektora zakładu karnego. Widzenia z członkami rodziny nie wymagają takiej procedury. 59. W postępowaniu karnym wykonawczym nie tylko sąd i prokuratura mogą podjąć decyzję w Twojej sprawie. Jest wiele organów postępowania karnego wykonawczego, które są władne wydać decyzję co do odbywania czy wykonywania Twojej kary. Warto wiedzieć kto i co może podjąć w sprawie wykonywanie przez Ciebie kary. Organy postępowania karnego wykonawczego. Zgodnie z art. 2 kodeksu karnego wykonawczego organy postępowania karnego wykonawczego to po kolei: 1)sąd pierwszej instancji lub inny sąd równorzędny, 2)sąd penitencjarny; 2a)referendarz sądowy; 3)prezes sądu lub upoważniony sędzia; 4)sędzia penitencjarny; 5)dyrektor zakładu karnego, aresztu śledczego, a także dyrektor okręgowy i Dyrektor Generalny Służby Więziennej albo osoba kierująca innym zakładem przewidzianym w przepisach prawa karnego wykonawczego oraz komisja penitencjarna; 6)sądowy kurator zawodowy oraz kierownik zespołu kuratorskiej służby sądowej; 7)sądowy lub administracyjny organ egzekucyjny; 8)naczelnik urzędu skarbowego; 9)odpowiedni terenowy organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego; 10)inny organ uprawniony przez ustawę do wykonywania orzeczeń. Właściwy organ w postępowaniu karnym wykonawczym Pierwszym organem dla którego zastrzeżona jest właściwość wszystkich spraw wykonywania kary jest sąd, który wydał orzeczenie w Twojej sprawie w pierwszej instancji, chyba że ustawa stanowi inaczej. Sądem penitencjarnym właściwym w Twojej sprawie jest Sąd Okręgowy (czyli sąd penitencjarny) w którego okręgu przebywasz chyba że ustawa stanowi inaczej. W stosunku do osób skazanych przez sąd wojskowy, w sprawach penitencjarnych, orzeka wojskowy sąd garnizonowy. Na postanowienie w sprawach właściwości sądu nie przysługuje zażalenie. Jeżeli masz wątpliwości jaki sąd jest właściwy w Twojej sprawie wykonawczej skontaktuj się a pomogę Ci ustalić właściwy sąd do rozstrzygnięcia Twojego wniosku. Otagowane jako: adwokat, grzywna, kara grzywny, kara ograniczenia wolności, kara pozbawienia wolności, obrońca, odroczenie kary, odroczenie kary ograniczenia wolności, przerwa w karze, przerwa w karze prac społecznych, warunkowe przedterminowe zwolnienie, warunkowe przedterminowe zwolnienie z dozoru elektronicznego, warunkowe przedterminowe zwolnienie z odbycia kary ograniczenia wolności, zastępcza kara aresztu, zastępcza kara pozbawienia wolności W związku z osadzeniem Cię w Zakładzie Karnym czy Areszcie Śledczym mogą się wiązać dość przykre skutki związane z odizolowaniem Cię od wydarzeń rodzinnych mających ogromne znaczenie dla Ciebie tj. ślub, chrzciny, komunia czy pogrzeb. Co można w takiej sytuacji zrobić? Możesz starać się o przepustkę „losową” na czas do 5 dni. Procedura udzielania przepustek […] Pomoc prawna - tel: 691 395 793 - e-mail: @ Kancelaria Adwokacka Usługi Odszkodowania Rozwody Prawo Spółek Handlowych Prawo Pracy Prawo Administracyjne i Podatkowe Sprawy Karne Cennik Blog Kontakt Co obejmuje Prawo Karne? Postępowanie karne - główne zasady karne jest niczym innym jak zbiorem wszelkich przepisów, które dotyczą przestępstw, jakie są popełniane. Kładzie nacisk na zakazanie zachowania, które może być postrzegane jako szkodliwe, destrukcyjne, niszczące lub w jakikolwiek sposób niosące za sobą zagrożenie dla zdrowia, życia, bezpieczeństwa i moralnego dobra osób, które są nimi objęte. W stosunku do osób, dokonujących naruszenia prawa karnego, stosuje się karanie osób i rehabilitację. Postępowanie karne określa jedynie część prawa karnego procesowego. Jakie są zatem główne zasady postępowania karnego? Jak wygląda jego przebieg i co powinniśmy wiedzieć na ten temat? Czym są zasady procesowe? Prawo karne procesowe Jest to najszersze pojęcie, ściśle związane z postępowaniem karnym. Stanowi zespół wielu regulacji i norm porządkujących całość postępowania w sprawach dotyczących przestępstw. Prawo karne procesowe ma na celu regulację sprawy pod względem stwierdzenia czy dana osoba nie dopuściła się naruszeń przepisów, obowiązujących wówczas (np. przepisów Prawa Karnego). Jeśli niezgodne z prawem działanie, widnieje w kodeksie w charakterze przestępstwa, będzie się znajdowało pod prawem karnym procesowym. Naruszenie, bądź przekroczenie prawa, niesie za sobą konsekwencje w postaci określonej kary. Dążenie do ukaranie sprawcy i znalezienie sprawiedliwości to działania, jakich szuka się w prawie karnym procesowym. Celem postępowania karnego jest realizacja norm i przepisów karnego prawa materialnego. Czym jest procedura karna i proces karny? W przepisach i regulacjach kodeksu postępowania karnego znajduje się pojęcie procedury karnej, które określa jak powinno się postępować z osobą podejrzaną, podając odpowiednie wytyczne i zalecenia dla organów postępowania. Proces karny jest zbiorem operacji, czynności i działań, mających na celu wykrycie przestępstwa, sprawiedliwe osądzenie oskarżonego, a następnie wyegzekwowanie odpowiedniej kary. Z procesem karnym nieodzownie wiążą się również pojęcia dochodzenia, śledztwa, które zmierzają do odkrycia sprawców danego przestępstwa. Powiązane z procesem karnym są także: sądowa rozprawa, a także wydanie postanowienia (może ono być skazujące lub uniewinniające), bądź wyroku, zrealizowanie kary i orzeczenie środków zabezpieczających i karnych. Procedura karna przedstawia obowiązki i prawa, a także koncepcje działań. Jak przebiega postępowanie karne? Postępowanie karne ma swój początek z chwilą zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa bądź wszczęcia go w rezultacie otrzymania informacji i sygnałów (np. medialnych, czy prasowych) przez organ, który prowadzi postępowanie. Takie zawiadomienie może mieć różną formę, np. ustną, listowną, elektroniczną. Po jego otrzymaniu, organ, który prowadzi postępowanie przygotowawcze wydaje stosowne postanowienie w którym informuje o wszczęciu śledztwa bądź odmowie wszczęcia. O odmowie wszczęcia, wszczęciu lub umorzeniu dochodzenia bądź śledztwa, poinformowana zostaje instytucja, ujawniony pokrzywdzony lub osoba, która takie zawiadomienie złożyła. Jeśli chodzi o umorzenie, informację otrzymuje także podejrzany. Każda z osób lub instytucji dostaje także pouczenie, dotyczące uprawnień, jakie im przysługują. Stadia postępowania karnego Postępowanie karne może mieć różne stadia: przygotowawczego postępowania karnego (śledztwo, dochodzenia), jak również przyspieszonego postępowania (z pominięciem przeprowadzenia rozprawy), postępowania głównego (np. z rozprawą przed sądem instancji I), odwoławczego (wynikającego np. z apelacji i odbywającego się przed sądem II instancji) i wykonawczego. Postępowanie przygotowawcze Postępowanie przygotowawcze najczęściej odbywa się w formie dochodzenia lub śledztwa, a organami ścigania są zazwyczaj: policja lub prokuratura. Organy te zbierają materiały dowodowe, organizują przesłuchania ze świadkami i podejrzanymi, kompletują ewentualne dowody rzeczowe, bądź materiały z opinii biegłych. Postępowanie może zostać wszczęte przeciwko osobie, wtedy gdy materiał dowodowy, który został zgromadzony, ewidentnie pozwala na postawienie zarzutu popełnienia przestępstwa określonej osobie. Postępowanie może odbywać się również w sprawie, wtedy to prokuratura lub policja będą zmierzać ku ustaleniu czy czyn zabroniony został popełniony, a jeśli tak, to kto jest odpowiedzialny za ten czyn. Postępowanie to zostaje zakończone z chwilą kiedy do sądu wpływa akt oskarżenia bądź kiedy postępowanie zostaje umorzone. Postępowanie sądowe Ta forma postępowania rozpoczyna się w momencie, kiedy do sądu wpływa akt oskarżenia. Kluczowym zadaniem sądu jest dotarcie do prawdy, które odbywa się w formie rozprawy, w czasie której oskarżyciel występuje przeciw oskarżonemu (oczywiście przysługuje mu obrońca). Na całość procesu sądowego składają się wszelkie działania, jakie dokonywane były przez uczestników tego postępowania. Najistotniejszym elementem tego postępowania jest główna rozprawa, w czasie której okazane zostaną dowody np. zeznania. Rozprawa zostaje zakończona odczytaniem wyroku. Sąd może również umorzyć postępowanie (także warunkowo), uniewinnić oskarżonego lub skazać go. Środki prawne w postępowaniu karnym Postępowanie karne przewiduje również możliwość wpłynięcia na decyzję jaka zapadła w procesie za pomocą środków prawnych. Wynikiem tych działań może być pozbawienie mocy prawnej lub poddanie tej decyzji procesowi kontroli przez inny organ. Za środki prawne uważane są: sprzeciw (wobec nakazowego wyroku, zarządzenia lub postanowienia), zażalenie (w celu zaskarżenia poniektórych zarządzeń i postanowień sądu), apelacja (można skorzystać z tego narzędzia w przypadku decyzji sądu I instancji i wyroków nieprawomocnych). W celu kontroli procesowej orzeczeń prawomocnych istnieją środki nadzwyczajne zaskarżenia np. Wniosek o wznowienie postępowania - daje możliwość wznowienia postępowania sądowego, które zostało prawomocnie zakończone, jeżeli w odniesieniu do postępowania pojawił się nowy materiał dowodowy lub nieznane dotąd fakty mogące świadczyć np. o niewinności skazanego, bądź mogło dojść do popełnienia przestępstwa wiążącego się z postępowaniem. Kasacja - można skorzystać z tego środka w przypadku wyroku prawomocnego, odwoławczego sądu, który zakończył postępowanie, a także od postanowienia prawomocnego sądu odwoławczego decydującego o tym, że postępowanie zostało umorzone ale równocześnie został zastosowany zabezpieczający środek np. terapia uzależnień, pobyt w szpitalu psychiatrycznym. Postępowanie wykonawcze Ten etap postępowania jest ostatnim w sprawie karnej. Postępowanie wykonawcze ma na celu spełnienie dwóch funkcji: egzekucyjną (wypełnić wyrok prawomocny skazujący), a także likwidacyjną polegającą na usuwaniu i eliminowaniu skutków skazania bądź łagodzenia jego rezultatów. Sąd kontroluje również ten etap postępowania. Główne zasady postępowania karnego Są to zasady na których oparte jest postępowanie karne, mają za zadanie usprawnić przebieg procesu poprzez wyznaczenie kierunków postępowania. Pokazują również w jaki sposób stosować przepisy. Naczelne zasady procesu karnego to: Zasada obiektywizmu (bezstronności) dotyczy sytuacji gdy pojawia się wątpliwość wobec bezstronności organów i następuje ich wyłączenie. Organy zobowiązane są do badania i brania pod uwagę wszelkich okoliczności zarówno działających na korzyść jak i na niekorzyść osoby oskarżonej. Zasada prawdy materialnej mówi o tym, że wszelkie ustalenia mają być rzeczywiste i muszą być prawdziwe. Istnieją sytuacje, gdzie oskarżony przyznaje się do winy, ale mimo to zachodzą podejrzenia wskutek których organy nadal szukają prawdy. Zasada prawdy materialnej musi być częścią każdej decyzji procesu karnego. Zasada in dubio pro reo - pojawia się wówczas gdy dochodzi do sytuacji iż po przebadaniu materiału dowodowego i dojścia do wszystkich możliwych faktów nadal istnieją wątpliwości. Może skorzystać z niej organ procesowy np. sąd, po tym jak wszelkimi możliwymi sposobami próbował odkryć prawdę, która mimo to nie została do końca ujawniona. Organ procesowy rozstrzyga wówczas sprawę z korzyścią dla oskarżonego. Zasada domniemania niewinności - według tej zasady to nie oskarżony ma udowodnić swoją niewinność, ale oskarżyciel udowadnia winę oskarżonemu, na którym nie ciąży obowiązek udowodnienia niewinności ani nie musi on obciążać siebie dowodami świadczącymi na jego niekorzyść. Ma on prawo do złożenia wyjaśnień, jak również może odmówić ich składania. Zasada kontradyktoryjności (sporności) - odnosi do sposobu prowadzenia postępowania karnego, które musi odbywać się przed sędzią bezstronnym w postaci sporu, który toczą między sobą strony uprawnione. Między oskarżycielem a oskarżonym i obrońcą zachowana ma być równość. Zasada inkwizycyjności - mówi o tym, że w całym procesie funkcje procesowe znajdują się w jednym organie procesowym, w którego kompetencjach leży badanie sprawy. Zasada prawa do obrony - informuje o tym, że dla oskarżonego przewidziane jest prawo do obrony, o którym zostaje pouczony. Prawo do obrony posiada również osoba mająca status podejrzanej czyli w momencie przed postawieniem jej zarzutów formalnych. Zasada legalizmu - organy ścigania zobowiązane są do wszczęcia i prowadzenia postępowania. Dotyczy to ściganych z urzędu przestępstw. Nie odnosi się do prywatnoskargowych. Zasada oportunizmu - stanowi niejako przeciwieństwo dla zasady legalizmu. Kiedy organ procesowy stwierdza, że nie ma zasadności dla ścigania gdyż ekonomiczne i społeczne koszty procesu karnego będą większe niż ewentualne korzyści np. w formie ukarania danego sprawcy. Zasada bezpośredniości - stanowi dyrektywę mówiącą o tym, że organ procesowy powinien zapoznać się z materiałem dowodowym osobiście, a swoje ustalenia winien opierać na dowodach pierwotnych (wyjątkiem może być np. opinia biegłych, lub brak dostępności pierwotnych dowodów) Zasada jawności może być zewnętrzna (wiąże się z postępowaniem sądowym, ponieważ postępowanie przygotowawcze jest tajne jeśli chodzi o uzewnętrznienie.) a także wewnętrzna (możliwość wglądu do akt postępowania, partycypacji w procesowych czynnościach i poznanie ich przebiegu.) Zasada szybkości postępowania - terminy wiążące się z rozstrzygnięciem danej sprawy powinny przybierać zrównoważone terminy, bez zbędnej przewlekłości. Szybkość jest jednak zależna od wielu czynników np. złożoności danej sprawy. Zasada swobodnej oceny dowodów - wnioski i przekonania jakie wysuwają organy prowadzące postępowanie powinny mieć swoje uzasadnienie we wszelkich pozyskanych dowodach, podlegających rzetelnej ocenie. Zasada działania z urzędu- prowadzenie postępowania i wykonywanie czynności z urzędu ma być wykonane przez organy procesowe, ale są również sytuacje, gdzie ściganie może odbywać się na wniosek pokrzywdzonej strony np. instytucji, osoby lub organu. Zasada uczciwego procesu karnego - prowadzone postępowanie przez organy procesowe ma odbywać się z poszanowaniem praw człowieka w sposób rzetelny z uwzględnieniem czasu na przygotowanie stanowiska obrony i jawności w postępowaniu. Zasada skargowości - postępowanie sądowe może być wszczęte w wyniku wniosku zgłoszonego przez uprawniony podmiot. Całość postępowania karnego realizuje normy materialnego prawa karnego. Postępowanie karne to wieloetapowy proces, który ma na celu dowiedzenie prawdy i wyegzekwowanie sprawiedliwości. Naczelne zasady procesowe mają pomóc w sprawności postępowania. O autorze Adwokat Małgorzata Wielgus - Absolwentka Wydziału Prawa i Administracji na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od kilkunastu lat prowadzi własną kancelarię adwokacką w centrum Lublina. Wiedza i doświadczenie pozwala jej na codzień prowadzić sprawy z zakresu prawa rodzinnego, cywilnego czy karnego. W wolnych chwilach autorka bloga prawniczego. Należności i zobowiązania likwidowanego Zakładu przejmuje z dniem 1 grudnia 2021 r. zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 305, z późn. zm.) Minister Sprawiedliwości i będą one finansowane z części 37 Sprawiedliwość, dział 755 Wymiar Sprawiedliwości rozdział 75512 Więziennictwo. Jestem stałym czytelnikiem “Tygodnika". Z ogromnym zainteresowaniem przeczytałem felieton Józefy Hennelowej “Na ugorze, i to jakim" (“TP" nr 32/03). Przeczytałem wielokrotnie, gdyż poruszona problematyka dotyczy mnie bezpośrednio. I tutaj to ja jestem specjalistą, znam to od podszewki. Rzeczywistość jest, niestety, znacznie gorsza od tej, jaką przedstawia pani redaktor. Nie chodzi o te 3 lub 4 metry kwadratowe przestrzeni, na której ma egzystować skazany. O wiele ważniejsza jest przestrzeń dzieląca nas więźniów od tych, którzy mają lub chcą nam służyć pomocą duchową. Od stycznia 2001 r. przebywam w zakładzie karnym w Goleniowie. Zakład, w którym przebywa około 1000 więźniów, nie ma stałego etatowego duszpasterza. W tym czasie posługiwało tu 5-6 kapłanów z miejscowej parafii. W tym przez rok kapłan, który odprawiał Mszę św. w 15 minut, zawsze spiesząc się na ślub lub pogrzeb. Często do odprawienia nabożeństwa nie dochodziło. O swobodnym słowie i wsparciu duchowym, jak i o spowiedzi nie mogło być mowy. Od blisko roku jeden z moich kolegów chciałby się ochrzcić i mimo naszych próśb kierowanych w jego imieniu, żaden z kapłanów nie podjął tego tematu. Interweniowałem podczas przepustki u proboszcza miejscowej parafii, z której pochodzą posługujący w zakładzie karnym księża, prosząc o regularne odprawianie Mszy niedzielnych. Otrzymałem obietnicę poprawy. Od tego czasu ksiądz przyszedł prawdopodobnie dwukrotnie, ale nabożeństwa nie odbyły się, ponieważ jak stwierdzono: nie było chętnych. Nikogo nie zainteresowało, jak to jest możliwe. Od Wielkanocy nie miałem możności uczestnictwa we Mszy św. na terenie ZK, a lipiec ogłoszono miesiącem urlopu od posług religijnych (dotyczy to wyłącznie katolików). Skomplikowane zasady tworzenia tzw. list osób uprawnionych do korzystania z posług oraz częste zmiany tych zasad świadczą o manipulacji zmierzającej do utrudniania uczestnictwa. W czasie mego pobytu kilkakrotnie przybywał do ZK ksiądz biskup z diecezji, uczestnicząc w uroczystościach przekazywania nowych obiektów dla więźniów. Nigdy nie znalazł jednak sposobności na osobiste rozmowy czy też odprawienie Mszy św. Moje telefoniczne interwencje u diecezjalnego kapelana więźniów też nie przyniosły żadnego skutku: brak etatów. Brak etatów czy świadomości, że w tej liczbie ludzi wyizolowanych są tacy, którzy chcą coś zmienić w życiu?! Przed rokiem w grupie tych, którzy mogli otrzymać przepustki, zorganizowaliśmy 5-dniową pielgrzymkę do sanktuariów. Wzbudziliśmy życzliwe zainteresowanie we wszystkich ośrodkach kultu. Pielgrzymka dała nam wspaniały duchowy owoc, ale też uświadomiła, jak samotni pozostaliśmy po jej zakończeniu. (dane osobowe do wiadomości redakcji) Zwróciliśmy się do Naczelnego Kapelana Więziennictwa - ks. Pawła Wojtasa, z prośbą o interwencję, a także informację o sytuacji kapelanów w zakładach karnych i realnych możliwościach zaspokajania duchowych potrzeb aresztowanych i skazanych. Mamy nadzieję, że odpowiedź otrzymamy. REDAKCJA "TP" Do rozpatrzenia wniosków o wydanie skierowania do zakładu opiekuńczo-leczniczego albo do zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego złożonych na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 grudnia 1998 r. w sprawie sposobu i trybu kierowania osób do zakładów opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz szczegółowych zasad ustalania
Skazany korzystający z nagród wolnościowych (o których pisałem tuta – link) w postaci: zezwolenia na widzenie bez dozoru, poza obrębem zakładu karnego, z osobą najbliższą lub osobą godną zaufania, na okres nie przekraczający jednorazowo 30 godzin oraz zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego bez dozoru, na okres nie przekraczający jednorazowo 14 dni; musi być świadomy ciążących na nim obowiązków, których powinien bezwzględnie przestrzegać. Po pierwsze dlatego, iż nagroda może być w każdej chwili cofnięta, a po drugie ponieważ możliwość ponownego skorzystania z nagrody wolnościowej może być uzależnione od zachowania się skazanego na wolności, w tym od przestrzegania obowiązków. O obowiązkach zostaniesz odpowiednio pouczony przez administrację zakładu karnego. Dobrze żebyś jednak o nich pamiętał. Twoim podstawowym obowiązkiem jest bezzwłoczne zgłoszenia się do jednostki Policji, właściwej terytorialnie dla miejsca Twojego przebywania w okresie korzystania z zezwolenia, w celu potwierdzenia miejsca pobytu. W każdym przypadku zmiany miejsca pobytu masz obowiązek bezzwłocznego zgłoszenia się do jednostki Policji właściwej terytorialnie dla nowego miejsca jego przebywania. Ponadto Dyrektor zakładu karnego może zobowiązać skazanego, korzystającego z zezwoleń, o do określonego zachowania się, a zwłaszcza do przebywania w określonych w zezwoleniu miejscach pobytu lub częstszego zgłaszania się do jednostki Policji. Powrót do zakładu karnego po upływie przepustki. Pierwsze dwa obowiązki dotyczą Twojego miejsca pobytu, które musi być znane Policji. Odbywasz przecież karę pozbawienia wolności i jedynie tymczasowo przebywasz poza zakładem karnym. Każda zmiana Twojego miejsca pobytu (np.: wyjazd do innej miejscowości na weekend) powinien być przez Ciebie zgłoszony. Nie warto ryzykować konsekwencji niedokonania zgłoszenia. Zameldować się musisz bezzwłocznie – tzn. bez zbędnej zwłoki. Nie oznacza to natomiast, że musisz to zrobić natychmiast. Nie zwlekaj z tym jednak. Najpierw zgłoszenie na Policję, później wszystko inne. Pamiętaj także, że Twoim najważniejszym obowiązkiem jest terminowy powrót do zakładu karnego! Nagrody wolnościowe opierają się na pewnym zaufaniu. Wychodzisz ale wracasz! Nie chcesz chyba zostać doprowadzony do zakładu karnego w asyście funkcjonariuszy Policji? Zauważ, że Dyrektor zakładu karnego może nałożyć na Ciebie inne obowiązki. Ich katalog jest otwarty, obowiązki te nie mogą jednak nadmiernie ingerować w Twoją wolności doprowadzając np.: do sytuacji, iż faktycznie nie będziesz w ogóle korzystał z przepustki. Dyrektor może na Ciebie nałożyć w szczególności obowiązek częstszego zgłaszania się do jednostki Policji (np.: codziennie) ale też zobowiązać Cię do określonego zachowania się. Dyrektor jest uprawniony do zakazania Ci uczęszczania na imprezy masowe (np.: mecze piłkarskie, koncerty), zakaż spożywania alkoholu czy też kontaktowania się z określonymi osobami. Dyrektor może Cię także zobowiązać do pomagania rodzinie w trakcie przepustki. Decyzja dyrektora może zostać przez Ciebie zaskarżona do Sądu w ciągu 7 dni od jej otrzymania. Po rozpoznaniu skargi sąd orzeka o utrzymaniu w mocy, uchyleniu albo zmianie zaskarżonej decyzji. Na postanowienie sądu zażalenie nie przysługuje, jest więc ono ostateczne. Niewykonywanie obowiązków prowadzić może do uznania, iż nadużyłeś udzielonego Ci zaufania. Ma to istotne konsekwencje. Jeżeli po przyznaniu nagrody, wystąpią nowe okoliczności uzasadniające przypuszczenie, że skazany w czasie pobytu poza zakładem karnym nie będzie przestrzegał porządku prawnego, albo jeżeli skazany korzystający z nagrody zostanie zatrzymany przez uprawniony organ w związku z naruszeniem przez niego porządku prawnego w trakcie trwania nagrody, organ, który przyznał nagrodę, podejmuje decyzję o cofnięciu nagrody bądź o zamianie nagrody na inną. Skazanemu, który, korzystając z nagród wolnościowych, nadużył zaufania, a w szczególności nie powrócił do zakładu karnego w wyznaczonym terminie, nie udziela się tych nagród przez okres co najmniej 6 miesięcy od udzielenia ostatniej nagrody. Ponadto, co do zasady czasu przebywania skazanego poza zakładem karnym, na podstawie zezwoleń i nagród, nie odlicza się od okresu odbywania kary. Oznacza to, iż Twój czas na wolności liczy się jak normalne odbywanie kary, a każdy dzień przybliża Cię do zakończenia odbywanej kary. Jeżeli jednak nadużyjesz zaufania, sędzia penitencjarny może zarządzić, iż czas na wolności zostanie Ci niezaliczony do przebiegu kary. Jak widzisz nie warto naruszać obowiązków.
Przez cały czas utrzymywałem kontakt z moją partnerką (albo ona ze mną) telefoniczny, listowny, widzenia. Na komisji na której Dyrektor wystąpił mi wpz dostałem przepustkę. Moja Pani przyjechała ponad 200 km. Odebrała mnie, wyszedłem, wróciłem o czasie. Potem sędzia na wokandzie wspomniał o tym.
W świetle przepisów kodeksu karnego skarbowego zawieszone postępowanie karne skarbowe wznawia się po ustaniu przyczyn jego uprzedniego zawieszenia. Powstaje pytanie, czy wydanie decyzji podatkowej przez organ pierwszej instancji powoduje taką możliwość, a także czy ponowne pojęcie postępowania jest zaskarżalne? Zawieszenie postępowania karnego skarbowego Postępowanie karne skarbowe może zostać zawieszone w sytuacji, gdy ze względu na toczącą się procedurę przed organami podatkowymi, organami celnymi (kontrola podatkowa, kontrola celno-skarbowa, postępowanie podatkowe) lub sądami administracyjnymi prowadzenie takiego postępowania jest utrudnione (art. 114a kodeksu karnego skarbowego). W praktyce, jeśli postępowanie karne skarbowe zostanie wszczęte już w trakcie trwania jednej z ww. procedur (a często do tego dochodzi, gdy zbliża się termin przedawnienia zobowiązania podatkowego) organ ścigania zawiesza to postępowanie. Akta sprawy podatkowej mają bowiem duże znaczenie na gruncie sprawy karnej. Stanowią one zazwyczaj większość materiału dowodowego, na podstawie którego prowadzone jest postępowanie. Wyrażenie „postępowanie karne skarbowe może zostać zawieszone” sugeruje charakter fakultatywny zawieszenia postępowania w przypadku toczących się ww. procedur w sprawach podatkowych. Oznacza to, że organ może, ale nie musi go zawieszać. Do organu należy decyzja, czy występują te „istotne trudności”. Są to takie sytuacje procesowe, w których co prawda jest możliwe prowadzenie postępowania przygotowawczego w sprawie karnej skarbowej, ale z uwagi na fakt, że to właśnie organy finansowe i sądy administracyjne są powołane do stosowania norm prawa finansowego materialnego, uzasadnione jest zawieszenie tego postępowania. Podkreślić trzeba, że wobec obowiązującej zasady samodzielności jurysdykcyjnej sądów należałoby przyjąć, iż możliwość zawieszenia postępowania występuje jedynie na etapie postępowania przygotowawczego. Jakkolwiek bowiem postępowanie karne skarbowe toczy się w oparciu o pierwotne naruszenie finansowego prawa materialnego (np. podatkowego), to sąd karny nie jest bezwzględnie związany ustaleniami poczynionymi przez organy w decyzji określającej zobowiązanie. Na marginesie należy zauważyć, że przepis ten wzbudza wiele kontrowersji, gdyż częstokroć wykorzystywany jest w celu wydłużenia zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych. Samo bowiem wszczęcie postępowania karnego skarbowego w sprawie (a nie przeciwko osobie) powoduje zawieszenie biegu terminu przedawnienia takiego zobowiązania. Podjęcie zawieszonego postępowania karnego skarbowego Jakkolwiek samo zawieszenie postępowania karnego skarbowego ma charakter fakultatywny, to już podjęcie zawieszonego postępowania jest obligatoryjne w sytuacji, w której ustąpią przesłanki tego zawieszenia. Każda z procedur wymienionych w art. 114a KKS zmierza do wydania decyzji podatkowej. Sprawa podatkowa kończy się jednak nie z chwilą samego wydania decyzji, ale z momentem uzyskania przez taką decyzję waloru ostateczności oraz prawomocności. Ostateczna decyzja to taka, od której nie służy odwołanie do organu wyższej instancji. Z kolei przez prawomocną decyzję rozumie się decyzję, od której nie służy również skarga do sądu administracyjnego. Polecamy: 11 kluczowych zmian 2019 – PODATKI I KADRY Podjęcie postępowania a nieostateczna decyzja podatkowa Należy zatem uznać, że skoro organ ścigania zawiesił postępowanie karne skarbowe z uwagi na toczącą się procedurę przed organami finansowymi, to zrobił to w celu oczekiwania na ostateczną, prawomocną decyzję. W doktrynie podkreśla się, że „w razie ustania tych trudności, np. wydania ostatecznej decyzji administracyjnej przez organ podatkowy, organ postępowania przygotowawczego jest zobowiązany do podjęcia zawieszonego postępowania”. Co więcej, z samego uzasadnienia do projektu ustawy wynika, że celem regulacji było wprowadzenie możliwości zawieszenia postępowania w sprawach, w których jeszcze nie ma ostatecznej decyzji bądź rozstrzygnięcia sądu administracyjnego. Dlatego błędem byłoby podejmowanie zawieszonego postępowania przygotowawczego już po wydaniu decyzji podatkowej przez organ pierwszej instancji. Decyzja taka nie jest bowiem ani ostateczna, ani tym bardziej prawomocna. Zażalenie na postanowienie o podjęciu postępowania Podjęcie postępowania następuje w formie postanowienia, na które służy zażalenie składane w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Jeśli zatem zależy nam na tym, aby postępowanie karne skarbowe było zawieszone, koniecznie trzeba złożyć takie zażalenie, powołując się na nieostateczność i nieprawomocność decyzji. Stwierdzić trzeba, że wobec pierwotnego zawieszenia postępowania karnego skarbowego błędem byłoby dalsze jego prowadzenie, bez ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie podatkowej, a tym bardziej wnoszenie aktu oskarżenia do sądu, co uznać należy za przedwczesne działanie. W takim bowiem przypadku mamy do czynienia z naruszeniem przepisu art. 114a KKS oraz celu jego pierwotnego wprowadzenia przez ustawodawcę. Jak widać, choć do postępowania karnego skarbowego stosuje się przepisy kodeksu postępowania karnego, to jednak posiada ono swoje własne, odrębne uregulowania, o których należy pamiętać. Mając zatem do czynienia z taką procedurą, warto ustanowić obrońcę, który posiada doświadczenie w tego typu sprawach. Autor: radca prawny Robert Nogacki Kancelaria Prawna Skarbiec specjalizuje się w ochronie majątku, doradztwie strategicznym dla przedsiębiorców oraz zarządzaniu sytuacjami kryzysowymi radca prawny Robert Nogacki, Kancelaria Prawna Skarbiec Przepustka na pogrzeb? Być moze gapa jestem, ale nie potrafiłam znalezc odpowiedzi na nurtujeze mnie pytanie.Oczywiscie maz w zakladzie karnym. Zle zrobil - niech pokutuje.Ale tak sie porobilo w rodzinie ostatnimi czasy, ze ( choc moze takie wybieganie w przyszlosc jest nieludzkie) najprawdopodobniej szykuje nam sie pogrzeb w rodzinie. CYTAT(xxmadziulajxx @ 11:14) Witam. Mam pytanie od grudnia (2009) mój narzeczony został zatrzymany na początku był na Mysłowicach miesiąc a teraz go przewieźli do zakładu karnego w Zarębie mieszkamy w Katowicach. Pisaliśmy prośbę o bliższe przeniesienie bo z tego co czytałam i się dowiadywałam jest jakaś regionalizacja to jest od Katowic 400 km. Jest na półotworku. Mniej więcej jak powinna wyglądać prośba o przeniesienie i chciałabym się starać o przepustke dla niego wiem że od razu nie dostanie ale nie zaszkodzi napisać prośbę. Jak ta prośba ma też wyglądać?? Z góry dziekuje. Proszę was pomóżcie mi bardzo proszęO przepustkę może starać się po odbyciu 1/4 kary,jest jeszcze przepustka okolicznościowa ale to nie jest takie łatwe do swoją drogą właśnie dzisiaj byłam na widzeniu w Zarębie i dowiedziałam się że przywieżli chłopaka aż z Katowic,zwożą z całej Polski po wejściu 3 nie będzie takie proste ale trzeba próbować,uzasadnij odległością, kosztami,czasem dojazdu itp. Udzielenie skazanemu przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności nie zawsze powoduje konieczność powrotu do zakładu karnego. Przy spełnieniu przesłanek wskazanych w art. 155 kodeksu karnego wykonawczego istnieje bowiem możliwość warunkowego zwolnienia skazanego z odbycia reszty kary pozbawienia wolności. Mianowicie, Sąd może (a Może się zdarzyć, że sąd pozostanie głuchy na Twoje argumenty i będziesz musieć odbyć karę w zakładzie karnym. Warto zatem wiedzieć jakie zakłady karne są w Polsce i jak odbywa się “przydział” więźniów do konkretnych zakładów. W Polsce mamy kilka typów zakładów karnych. Po kolei od najlżejszych mamy zakłady karne dla młodocianych, zakłady karne dla odbywających karę po raz pierwszy, zakłady karne dla recydywistów penitencjarnych czyli tych, którzy po raz kolejny odbywają karę a także zakłady karne dla tych co odbywają karę areszty wojskowego. Zakłady karne mogą być zorganizowane w zakłady karne typu zamkniętego, półotwartego i otwartego. Różnice w odbywaniu kary w każdym z tych zakładów karnych polegają na sposobie zabezpieczenia zakładu karnego oraz na możliwości poruszania się w obrębie zakładu oraz poza nim przez osadzonych. Jako okoliczności decydują gdzie się trafi i kto o tym decyduje? O tym do jakiego zakładu karnego trafisz decyduje komisja penitencjarna działająca w każdym areszcie śledczym do którego najpierw trafiasz gdy masz odbyć karę. To ona określa, jeżeli nie było to wskazane w wyroku do jakiego typu zakładu karnego masz trafić i w jakim systemie masz odbywać wyrok. Komisja zbierze się w Twojej sprawie w ciągu 14 dni od dnia rozpoczęcia odbywania kary i przydzieli Cię do zakładu karnego. O tym do jakiego zakładu karnego trafisz decyduje w szczególności na jaką karę zostałeś skazany i czy jest to skazanie po raz pierwszy. I tak skazanego odbywającego karę w systemie programowanego oddziaływania osadza się w zakładzie karnym typu półotwartego, chyba że szczególne okoliczności uzasadniają osadzenie go w zakładzie karnym typu zamkniętego. Skazanego za przestępstwo nieumyślne lub odbywającego zastępczą karę pozbawienia wolności albo karę aresztu osadza się w zakładzie karnym typu półotwartego, chyba że szczególne okoliczności przemawiają za osadzeniem go w zakładzie karnym innego typu. W zakładzie karnym typu zamkniętego osadza się w szczególności: 1) skazanego za przestępstwo popełnione w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnianie przestępstw, chyba że szczególne okoliczności przemawiają przeciwko takiemu osadzeniu, co nie dotyczy skazanych uznanych za stwarzających poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu, 2) skazanego na karę dożywotniego pozbawienia wolności albo na karę 25 lat pozbawienia wolności, 3) skazanego będącego świadkiem koronnym. Przydział do danego rodzaju zakładu karnego nie jest raz na zawsze. Można starać się o jego zmianę. Otagowane jako: adwokat, kara pozbawienia wolności, komisja penitencjarna, obrońca, osadzenie w zakładzie karnym, rodzaje zakładów karnych, zakład karny typu otwartego, zakład karny typu półotwartego, zakład karny typu zamkniętego
Zgodnie z art. 146ef ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych
Czasem w życiu dzieje się wiele, niekoniecznie dobrych rzeczy. Najpierw było przestępstwo, następnie postępowanie karne zakończone prawomocnym wyrokiem. Kara – pozbawienie wolności, bezwzględne, tzn. bez zawieszenia. Ty lub ktoś z Twoich bliskich trafiacie za kraty, czasami na wiele lat. Wasze życie toczy się teraz według nowych, odmiennych reguł. Kontakt ze światem zewnętrznym jest ograniczony. Życie na zewnątrz toczy się jednak dalej. Zmieniają się pory roku. Ludzie rodzą się i umierają, chorują i zdrowieją. Dzieci dorastają i zakładają własne rodziny. Skazany i osadzony wciąż jest częścią tego świata. W kodeksie karnym wykonawczym jest instytucja umożliwiająca udział skazanego pozbawionego wolności w najważniejszych wydarzeniach z życia swojej rodziny. Chodzi tu o art. 141a który w §1 stanowi, iż dyrektor zakładu karnego może udzielić skazanemu zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego pod konwojem funkcjonariusza Służby Więziennej, osoby godnej zaufania lub samodzielnie, na czas nieprzekraczający 5 dni, w celu odwiedzenia poważnie chorego członka rodziny, uczestnictwa w pogrzebie członka rodziny oraz w innych wypadkach szczególnie ważnych dla skazanego. W szczególnie ważnych dla Ciebie przypadkach takich jak przykładowo: Pogrzeb kogoś Ci bliskiego, Potrzeba odwiedzenia poważnie chorego członka rodziny, Ślub Twojego dziecka, Chrzciny, sakrament pierwszej komunii lub bierzmowania Twojego dziecka, Dyrektor zakładu karnego może podjąć decyzję o zezwoleniu Ci na opuszczenie zakładu karnego. W decyzji zostanie określony czas przepustki, nie może on jednak przekraczać 5 dni. Jednakże, dla osoby osadzonej nawet tak krótka możliwość opuszczenia murów więzienia jest cenna i warto wiedzieć o możliwości skorzystania z tej instytucji. Dyrektor może nakazać, aby towarzyszył Ci funkcjonariusz Służby Więziennej, bądź osoba godna zaufania (taka, którą zakład karny darzy zaufaniem i która daje gwarancję, że do zakładu powrócisz). Jest także możliwość abyś opuścił zakład karny bez asysty. Zanim dyrektor zakładu karnego udzieli Ci zezwolenia powinien zapoznać się z Twoją prognozą społeczno-kryminalną. O tym czy jest taka prognoza opowiadałem Ci w poprzednim wpisie. Dyrektor rozważy, czy na pewno można Ci zaufać i czy użyjesz przepustki zgodnie z jej przeznaczeniem (dyrektor może się np.: upewnić, czy Twój bliski naprawdę zmarł, czy Twoje dziecko bierze ślub i kiedy). Jeżeli sytuacja nie cierpi zwłoki (ze względu na zbliżający się termin uroczystości lub na stan zdrowia Twojego członka rodziny), zakres prognozy może być ograniczony do niezbędnego minimum. Jeżeli dyrektor wyda decyzję negatywną masz prawo ją zaskarżyć do Sądu. Ważne żebyś wiedział, że instytucja przewidziana w art. 141a ma zastosowanie do wszystkich osadzonych, a zatem także tych odbywających karę w zakładzie karnym typu zamkniętego, w tym tych najbardziej niebezpiecznych. W przypadku udzielenia zezwolenia towarzyszyć im będzie konwój funkcjonariuszy Służby Więziennej. Pamiętaj także, że udzielenie zezwolenia, tymczasowo aresztowanemu mającemu prawa i obowiązki skazanego odbywającego karę pozbawienia wolności wymaga wydania zarządzenia o zgodzie przez organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje. W stosunku do osadzonych w zakładzie karnym typu zamkniętego zezwolenia tego udziela sędzia penitencjarny, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki - dyrektor zakładu karnego. Nalezy napisac prosbe o udzielenie przepustki losowej do sadu penitencjarnego ktoremu sie poodlega.Trzeba ja konkretnie umotywowac i czekac na odpowiedz.Czas Zgorzeleccy policjanci zatrzymali mężczyznę, który będąc na przepustce z Zakładu Karnego wybił jedną z witryn sklepowych na terenie miastaDyżurny Komendy Powiatowej Policji w Zgorzelcu został powiadomiony o wybiciu szyby w jednym ze sklepów na terenie miasta. Na miejsce natychmiast został skierowany patrol operacyjny. W wyniku podjętych czynności policjanci z wydziału kryminalnego zatrzymali mężczyznę podejrzanego o zniszczenie mienia. 31-latek miał krwawiąca ranę ręki. Podczas zatrzymania okazało się, że przebywa on na przepustce z Zakładu Karnego. Obawiając się konsekwencji swojego czynu i surowszej kary zatrzymany stawał się coraz bardziej agresywny i zaczął znieważać policjantów. Mundurowi udzielili mu niezbędnej pomocy medycznej i wezwali na miejsce pogotowie ratunkowe. Po opatrzeniu rany, mężczyzna został przewieziony do zgorzeleckiej komendy, gdzie usłyszał już dopuścił się zniszczenia mienia będąc skazanym za podobne przestępstwa, teraz grozi mu za popełniony czyn do 7,5 roku pozbawienia wolności. Natomiast przestępstwo znieważenia funkcjonariuszy publicznych zagrożone jest karą do roku pozbawienia KPP ZgorzelecPolecane ofertyMateriały promocyjne partnera a) Ustawa z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. 2018 r. poz. 2142, 2245 ze zm.). b) Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. 2017 r. poz.1260 ze zm.). c) Ustawa z dnia 26 pa ździernika 1982 r. o wychowaniu w trze źwo ści i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. 2016 r.poz. 487 ze zm.). Przepustka w areszcie śledczym i zakładzie karnym. Wszystko co musisz stycznia 2021Przepustka jest jedną z najwyższych form nagrody o jaką może ubiegać się osoba przebywająca w zakładzie karnym lub areszcie śledczym. Jest ona uzależniona od zachowania osadzonego podczas odbywania kary oraz rodzaju zakładu karnego w jakim przebywa (rodzaje zakładów karnych).Jaka jest różnica między zakładem karnym a aresztem śledczym? Dowiesz się z naszego może wyjść na przepustkę?Osadzeni w zakładach karnych typu zamkniętego, to tam przebywają skazani za najcięższe przestępstwa, nie mają możliwości skorzystania z przywileju jakim jest uprzywilejowani pod tym względem są osadzeni w zakładach typu otwartego i półotwartego. W jednostkach penitencjarnych typu półotwartego więzień może uzyskać przepustkę nie częściej niż raz na dwa miesiące, łącznie na okres nieprzekraczający 14 dni w roku. Skazanym przebywającym w zakładzie typu otwartego przepustka może być udzielona nie częściej niż raz w miesiącu, łącznie na okres nieprzekraczający 28 dni w w postaci przepustki można przyznać skazanemu, którego postawa w czasie odbywania kary uzasadnia przypuszczenie, że w czasie pobytu poza zakładem karnym będzie przestrzegał porządku prawnego i po odbyciu przez niego co najmniej połowy tej części kary, po której mógłby być warunkowo przedterminowo zwolniony. Skazanemu odbywającemu karę dożywotniego pozbawienia wolności nagroda może być przyznana po odbyciu co najmniej 15 lat zachowanie podczas odbywania kary pozbawienia wolności może skutkować również przyznaniem innych rodzaje nagród przewidzianych przez kodeks karny jednostki może zezwolić skazanemu na opuszczenie zakładu w celu przygotowania do zwolnienia. Taka przepustka nie może przekroczyć łącznie 14 dni. Udziela się jej w celu umożliwienia osadzonemu znalezienia pracy i mieszkania. Decyzja o przyznaniu przepustki podejmowana jest w oparciu o ocenę zachowania skazanego podczas odbywania kary i przypuszczenie, że podczas przebywania poza murami jednostki nie będzie on naruszał porządku prawnego. Kodeks karny wykonawczy przewiduje również możliwość wyjścia na przepustkę ze względu na ważne wydarzenie losowe. Dyrektor może umożliwić skazanemu opuszczenie jednostki penitencjarnej w asyście funkcjonariusza Służby Więziennej, osoby zaufanej lub samodzielnie w celu odwiedzenia chorego członka rodziny, wzięciu udziału w uroczystościach pogrzebowych członka rodziny lub w innym, szczególne ważnym dla osadzonego przypadku. Czas takiej przepustki nie może przekraczać 5 dni. Co istotne, nie udziela się przepustek z okazji Świąt Bożego Narodzenia czy innych, Dyrektor Zakładu Karnego może udzielić przepustki w tym okresie ale nie ma to bezpośredniego związku ze świętami. Przepustka- co zrobić aby otrzymać zgodę?Aby otrzymać przepustkę osadzony w zakładzie karnym musi wystąpić do Dyrektora jednostki penitencjarnej z wnioskiem o przyznanie przepustki. Składany wniosek musi zawierać dobre uzasadnienie np. opis sytuacji rodzinnej, wskazanie prawa kontaktu z zakładu może przychylić się do wniosku osadzonego lub odmówić zgody na przepustkę. W drugim przypadku skazanemu przysługuje ścieżka odwoławcza i możliwość zaskarżenia decyzji do sądu wypadku zezwolenia na czasowe opuszczenie przez skazanego zakładu karnego lub udzielenia mu przepustki, na jego pisemny wniosek, dokonuje się wypłaty pozostających do jego dyspozycji środków tymczasowo aresztowany może ubiegać się o przepustkę?Każda osoba podlegająca tymczasowej karze pozbawienia wolności może ubiegać się o przepustkę. Jednak w tym przypadku oprócz Dyrektora Aresztu Śledczego zgodę musi wydać prokurator prowadzący śledztwo lub sąd. W przypadku tymczasowo aresztowanych o przepustkę można ubiegać się tylko wyłącznie w trzech ściśle określonych przypadkach: w celu odwiedzenia poważnie chorego członka rodziny, wzięcia udziału w ceremonii pogrzebowej członka rodziny lub w innej ważnej dla osadzonego uroczystości. Przed wydaniem decyzji Dyrektor lub prokurator weryfikują czy okoliczności o których mowa we wniosku osadzonego rzeczywiście będą miały miejsce. W czasie trwania przepustki (na czas nie przekraczający 5 dni) tymczasowo aresztowany może przebywać pod nadzorem konwoju SW, pod opieką osoby zaufanej lub samodzielnie. Jedną z form nagrody jest zezwolenie na widzenie bez nadzoru poza obiektem Zakładu Karnego na okres nieprzekraczający 30 godzin jednorazowo oraz zezwolenie na opuszczenie ZK bez dozoru na okres nieprzekraczający 14 dni. A teraz moja wersja. Dla mnie przepustka to furtka do świata, którego już nawet dobrze nie pamiętam (jestem tu od 2000
Prawo. Kodeks Karny Wykonawczy. art. 91. Art. 91. W zakładzie karnym typu półotwartego: 1) cele mieszkalne skazanych pozostają otwarte w porze dziennej, natomiast w porze nocnej mogą być zamknięte; 2) skazani mogą być zatrudniani poza terenem zakładu karnego w systemie zmniejszonego konwojowania lub bez konwojenta, w tym również na
Jeśli sprawca przemocy trafił do zakładu karnego, osoba pokrzywdzona ma prawo do informacji o opuszczeniu przez niego tego zakładu. Można złożyć wniosek o informowanie o: REKLAMA. zwolnieniu sprawcy przestępstwa z zakładu karnego po odbyciu kary, udzielonych przepustkach, przerwie w wykonywaniu kary, np. z powodu ciężkiej choroby
BlALrC.